Στη δημοσιότητα έδωσε το ΚΕΘΕΑ στις 7 Δεκεμβρίου 2011 τα προκαταρκτικά αποτελέσματα της έρευνας που πραγματοποίησε για το οικονομικό και κοινωνικό κόστος της εξάρτησης καθώς και τις προτάσεις του για την κοινωνική πολιτική. Όπως αποδεικνύεται από τα αποτελέσματα, η παραμονή και μόνο στη θεραπευτική κοινότητα, ανεξάρτητα από την τελική της έκβαση, έχει σημαντικά οφέλη για την κοινωνία.
Συγκεκριμένα, για κάθε ένα (1) ευρώ που διατίθεται για τη θεραπεία εξοικονομούνται από 4,6 μέχρι 6,5 ευρώ, ανάλογα με το είδος του προγράμματος. Η εξοικονόμηση προκύπτει από τη μείωση του κόστους των υπηρεσιών υγείας, δίωξης, απονομής της ποινικής δικαιοσύνης, σωφρονισμού καθώς και των άλλων εξόδων που προκύπτουν από τη ζωή στη χρήση και τις σχετιζόμενες με την εξάρτηση δραστηριότητες. Επιπλέον, το κόστος παραμονής σε μια θεραπευτική κοινότητα είναι μικρότερο από αυτό του εγκλεισμού, ενώ η συμμετοχή σε μια θεραπευτική κοινότητα συνδέεται με θετικές προοπτικές για το άτομο (αποχή από τη χρήση και την παραβατικότητα, ένταξη στην κοινωνία και την αγορά εργασίας). Αντίθετα, ο εγκλεισμός στη φυλακή χωρίς θεραπεία σχετίζεται με επιδείνωση της κατάστασης του ατόμου και με υψηλά ποσοστά υποτροπής στη χρήση και στο έγκλημα μετά την αποφυλάκιση. Τέλος, η συμμετοχή στη θεραπευτική κοινότητα συνοδεύεται από σημαντικές πιθανότητες πλήρους αποθεραπείας, ανάλογα πάντα με το χρόνο παραμονής σε αυτήν, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας αποτελεσματικότητας του ΚΕΘΕΑ (5ετές follow-up) που πραγματοποίησε η ΕΣΔΥ για το ΚΕΘΕΑ.
Συνεπώς, τα προβλήματα και οι δυσλειτουργίες των οργανισμών απεξάρτησης που προκύπτουν μέσω των περικοπών της κρατικής επιχορήγησης αυξάνουν σημαντικά το δημοσιονομικό κόστος, δεδομένου ότι οι δαπάνες μεταφέρονται σε άλλους τομείς, όπως η δημόσια υγεία, το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης κ.λπ.
Με αφορμή την έρευνα, οι προτάσεις του ΚΕΘΕΑ για την κοινωνική πολιτική περιλαμβάνουν τη συνεχή υποστήριξη των οργανισμών απεξάρτησης, προκειμένου να ανταποκριθούν στις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες των εξαρτημένων, την ανάπτυξη πολιτικών που θα αποβλέπουν στην πλήρη απεξάρτηση του ατόμου από τη χρήση και στην κοινωνική του ένταξη, να διευκολυνθεί η πρόσβαση των εξαρτημένων στις υπηρεσίες με την επέκτασή τους σε κάθε περιοχή της χώρας.
Στο πλαίσιο του σωφρονιστικού συστήματος, η θεραπεία προτείνεται ως εναλλακτικό μέτρο στην προσωρινή κράτηση και τη φυλάκιση, ενώ για τα προγράμματα μείωσης της βλάβης που αναπτύσσονται στα νοσοκομεία προτείνεται η σύνδεσή τους με δομές ψυχικής απεξάρτησης, με στόχο την πλήρη απεξάρτηση και την κοινωνική επανένταξη.
29.12.2011 |
Eιδήσεις & ανακοινώσεις
